This is the end.....
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
17 Januari 2013 | Nederland, Huizen
17 januari 2013
Thuis
Lieve allemaal,
Ik ben nu één week thuis, de meeste van jullie weten ook al wel wat en hoe het gebeurt is maar toch wil ik ook deze reis/ervaring weer afsluiten met een mooi blog.
Voor ik het hele verhaal ga vertellen wil ik jullie bedanken voor al jullie positieve berichten die me keer op keer weer uit de put hebben gehaald. Voor jullie was het ook vast niet leuk om van die negatieve blogs van mij te krijgen. Maar ik kan echt zeggen dat ik zo veel geluk heb met de mensen om me heen. En ik heb de beste beslissing gemaakt door naar huis te komen!
Dan nu het verhaal:
Het laatste blog was een leuk blog! Een onvergetelijke avond, en dat was het! Een prachtig oud en nieuw in madeira samen met vrienden en Isaac.
De dagen daarna waren weer keihard. Maar ik telde de dagen af tot 8januari; Amsterdam!
Die week heb ik over 90u gewerkt en ik was gesloopt. Waarschijnlijk oververmoeid en dat brak me, want ik had knallende ruzie met Isaac gehad. Tuurlijk hebben wel is meer een meningsverschil, maar dat gaat dan voornamelijk over werk. Maar nu ging het verder. Ik was egoïstisch en dacht alleen maar aan mezelf dadada... Schreeuwen en alles erop en eraan, toen liep hij weg en smeet de deur achter zich dicht. Ik dacht krijg de tering, dus deed een poging tot slapen aangezien de wekker om 6 uur weer zou gaan en het was al 3u. Om iets over 4e werd er op de deur gebost. Ik deed open, in de hoop dat Isaac sorry kwam zeggen, maar niets was minder waar. Hij zag geen toekomst meer en ik moest veranderen, ik heb 3x aan hem gevraagd of hij dit allemaal zeker wist, dat hij wist wat hij nu zei. Ja. Ik zeg prima, maar dan heeft dit alles voor mij geen zin meer en ga ik 8 januari naar huis. En dat kon ik niet doen, blabla... Weer schreeuwen. 5 u ging hij dus weer boos de kamer uit en ik heb nog wat liggen woelen tot een uur later de wekker ging. Pffff, KAPOT! Dikke ogen van het huilen en snel geïrriteerd op het werk... Ik was er klaar mee, dit was 3 dagen voor Southampton, op zee. Die dag hebben Isaac en ik niet met mekaar gepraat. Rebecca zei dat ik niet genoeg "on the ball" was, alweer. Ik dacht, top, iedereen wil dat ik verander behalve ik zelf! Boos en verdrietig heb ik mama die middag gebeld, ik lijk wel een klein kind maar sorry, ik kon echt niets beters verzinnen.
Dus zo sterk mogelijk mama gebeld. Maar helaas, weer janken. Met mama praten luchtte wel op, naja in de zin dat ze me tot 7 januari de tijd gaf om te zien of ze me de volgende dag kwam halen of alleen op bezoek kwam.
Na 3 dagen denken, huilen, praten, lachen en weer goedmaken met Isaac belde ik mama 7 januari, Southampton, dat ik had besloten aan boort te blijven. En met een "tot morgen mama" heb ik het hoofdstuk naar huis gaan afgesloten, dacht ik!
8 januari, ik sprong me bed uit, moe als ik was maar zooooo blij om iedereen te zien die dag. Alles was goed, alles kon me gestolen worden.
9:15 receptie gelaten voor wat het was en bij de gym gekeken hoe we IJmuiden invoeren. 9:30 de sluis van IJmuiden, ja hoor daar stonden ze: papa, mama, Jessy, opa, oma, Jolanda, Marcha en Emmaaaa! Dus ik stormde naar buiten, naja... Me broek bleef tussen de deur hangen (zo een die alleen van binnen opengemaakt kan worden) dus ik trekken, ik denk dan maar een scheur, ik moet zwaaien! Dus daar kwam ik, deck 19! En alles wat ik hoorde: DAAR IS ZEEEE, TESSSAAAAAAAA!!!!! wehehehehe! Ik kon wel janken! Zo mooi om ze daar te zien staan, bibberend in de kou en ik maar zwaaien in me T-shirt! Hahaha:) nou dat duurde ongeveer 20 minuten en toen was het weer werk tijd.
Om 2 uur was ik vrij, ik naar me cabin geracet en me omgekleed en toen naar de gangway om mijn visitors opgehaald! Weeeeeeeh! Daar kwamen ze hoor! 1 voor 1 door de douane! Wat een geweldig gevoel om ze allemaal weer vast te houden! Al was ik net iets langer als een maand weg, het voelde als een eeuwigheid! Heerlijk zo knuffelen.
Toen kwam de tour door de boot. Dat heeft ons van half 3 tot half 7 gekost! Natuurlijk ook veel gedrink en gepraat! Bij moeders gingen alle alarmbellen rinkelen. En dat zei ze me ook. Na een uur, lieverdje, hoe gaat het met je? Nou, prima nu ik jullie hier heb:)
Maar, hoe groot me smile op me gezicht ook was, alle 8 hebben ze gezien dat het niet goed met me ging. I'm okay, is a womans biggest lie!
's Avonds kwam de rest van de fam en Mitchell en hebben we met ze alle gegeten en gepraat! Heel gezellig, maar constant de vraag, Tess gaat het wel goed, weet je zeker dat je door gaat, wil je echt niet mee naar huis. Maar rond het einde van de avond stond me besluit vast. Ik blijf, gewoon gaan, blik op oneindig en vooruit denken.
Maar daar kwam het afscheid, blijft een verschikking.
Nog een wijntje gedronken met mama, papa, Jessy en Isaac voordat ik ook van hun afscheid moest nemen. Mama zei nog, lieverd ik kan je zelfs morgen nog ophalen. Nee mama, alles komt goed en over 2,5 maand zie ik jullie weer!
Tranen met tuiten, maar daar was Isaac, mijn maatje:) mijn lief! Samen nog wijn gedronken, ham gegeten en samen gingen we het doen! Om 4 u gingen we slapen, niet wetend wat de volgende dag ons zou brengen...
Ondanks 2 uur slaap stond ik weer vrolijk op, gister had me zoveel goede energie gegeven! Ik ga ervoor dacht ik bij mezelf!
Alles ging goed, druk, maar goed! Om 12:30 voeren we weg uit Amsterdam, goed, geen weg meer terug nu, slikken en door!
Om 14:00 kwam Rebecca naar receptie, Tess er is een telefoontje van Kelly voor je in het kantoor. Oke, ik dacht daar ga ik, overgeplaatst als manager ofzo... Maar weer, niets was minder waar!
Eerst vroeg ze me hoe het ging en of ik receptie leuk vond. Maar daarna begon ze over Rebecca en haar assistent, en ergens voelde ik de bui al hangen... Ik werd vervangen, mijn positie, de reden waarom ik daar zat, weg! En wat kon ik gaan doen? De special column! Even uitleggen, betekend dat je duurste behandeling 49 pond kost, en dat je daar 7.25% van krijgt... En de 2e optie, dat ik naar huis kon! Ik zei, ik wil geen van beide. Maar ik moest kiezen en wel daar. Dus naja, volledig overdonderd koos ik voor de special column. Toen ben ik zonder wat te zeggen naar me kamer gegaan. Rebecca belde dat ik die dag niet meer hoefde te komen, ik zei dat ik met haar wilde praten, ze kwam en sprak alleen maar over zichzelf. En hoe ik opofferingen moest maken om te groeien. Maar nog steeds geen dankjewel voor al je harde werk, maar ook niet eens een gedag en ze liep weg. Toen, dat moment was ik er klaar mee... Ik wil NOOIT, echt nooit zo worden zoals zij, ik wil niet veranderen. Ik heb mama gebeld, alles uit gelegd: lieverd, weet je wat jij moet doen. Dat zei ze zo: kom toch lekker naar huis. Ik gaf mezelf tot 22:30 om te denken en sprak af mama terug te bellen. Maar zodra ik ophing was de keus gemaakt. Ik schreef een briefje om onder Isaacs deur te doen: kom naar me cabin zodra je dit leest. Ik ben naar Rebecca gegaan en heb me ontslag in gediend. Ik moest Kelly bellen maar die begon over Isaac, of ik hem zomaar wilde achterlaten....?! Nou ik geloof niet dat ik ooit zo boos ben geweest.
Naar beneden, paspoort opgehaald. Koffer gepakt, met Isaac en het team gepraat, die een voor een naar beneden kwamen druppelen om te vragen wat er in godsnaam aan de hand was...
10:30 mama gebeld, mam... Ik kom naar huis, ik zie wel wat ik met me koffer en tickets doe, maar ik kom eraan! Lieverd, maak je niet druk, papa is al onderweg om je te halen... Stilte, en je raad het al, Janken! Weheee, komt papa me halen!? Uit Southampton?! Ja, hij is al onderweg....
Die nacht ook weer niet geslapen, de hele spa in me cabin, wodka, wijn, redbull, sigaretten en chocolade alles was er om het verdriet weg te laten gaan. Oh wat zal ik mijn meiden en heren missen, want zo voelt het, mijn team! En ik weet dat zij dat ook zo voelen.
Maar genoeg is genoeg. Ik kon het niet meer. Sorry Team!
Na een half uur slaap ging de wekker. Laatste spullen gepakt en papa gebeld. Die al va 7u op me zat te wachten! Afscheid genomen en het schip verlaten.
Heerlijk om weer met papa in de auto te zitten. Zo vertrouwd, en zo'n last dat er van me afviel....
De weg naar huis was te gek. Samen met papa, super papa! Samen hebben we het cruise avontuur afgesloten met een lag en een traan. Maar wat niet gaat, dat gaat niet...
This is the end...
Hold your breath and count to ten
Feel the earth move again here my heart burst again.
For this is the end,
I've drowned and dreamed this moment.
So overdue, I owe them
Swept away, I'm stolen
Nu is het tijd voor een nieuw avontuur. Een nieuw leven, volwassen worden!
Ik ben blij voor de tijd die ik gehad heb, en heb geen seconde spijt van elke stap die ik maak of heb gemaakt. IK LEEF MIJN LEVEN EN GENIET!
Bedankt allemaal, voor alles!
Dikke kussen, knuffels en niets dan liefs vanuit Huizen!
Jullie Tessa
Thuis
Lieve allemaal,
Ik ben nu één week thuis, de meeste van jullie weten ook al wel wat en hoe het gebeurt is maar toch wil ik ook deze reis/ervaring weer afsluiten met een mooi blog.
Voor ik het hele verhaal ga vertellen wil ik jullie bedanken voor al jullie positieve berichten die me keer op keer weer uit de put hebben gehaald. Voor jullie was het ook vast niet leuk om van die negatieve blogs van mij te krijgen. Maar ik kan echt zeggen dat ik zo veel geluk heb met de mensen om me heen. En ik heb de beste beslissing gemaakt door naar huis te komen!
Dan nu het verhaal:
Het laatste blog was een leuk blog! Een onvergetelijke avond, en dat was het! Een prachtig oud en nieuw in madeira samen met vrienden en Isaac.
De dagen daarna waren weer keihard. Maar ik telde de dagen af tot 8januari; Amsterdam!
Die week heb ik over 90u gewerkt en ik was gesloopt. Waarschijnlijk oververmoeid en dat brak me, want ik had knallende ruzie met Isaac gehad. Tuurlijk hebben wel is meer een meningsverschil, maar dat gaat dan voornamelijk over werk. Maar nu ging het verder. Ik was egoïstisch en dacht alleen maar aan mezelf dadada... Schreeuwen en alles erop en eraan, toen liep hij weg en smeet de deur achter zich dicht. Ik dacht krijg de tering, dus deed een poging tot slapen aangezien de wekker om 6 uur weer zou gaan en het was al 3u. Om iets over 4e werd er op de deur gebost. Ik deed open, in de hoop dat Isaac sorry kwam zeggen, maar niets was minder waar. Hij zag geen toekomst meer en ik moest veranderen, ik heb 3x aan hem gevraagd of hij dit allemaal zeker wist, dat hij wist wat hij nu zei. Ja. Ik zeg prima, maar dan heeft dit alles voor mij geen zin meer en ga ik 8 januari naar huis. En dat kon ik niet doen, blabla... Weer schreeuwen. 5 u ging hij dus weer boos de kamer uit en ik heb nog wat liggen woelen tot een uur later de wekker ging. Pffff, KAPOT! Dikke ogen van het huilen en snel geïrriteerd op het werk... Ik was er klaar mee, dit was 3 dagen voor Southampton, op zee. Die dag hebben Isaac en ik niet met mekaar gepraat. Rebecca zei dat ik niet genoeg "on the ball" was, alweer. Ik dacht, top, iedereen wil dat ik verander behalve ik zelf! Boos en verdrietig heb ik mama die middag gebeld, ik lijk wel een klein kind maar sorry, ik kon echt niets beters verzinnen.
Dus zo sterk mogelijk mama gebeld. Maar helaas, weer janken. Met mama praten luchtte wel op, naja in de zin dat ze me tot 7 januari de tijd gaf om te zien of ze me de volgende dag kwam halen of alleen op bezoek kwam.
Na 3 dagen denken, huilen, praten, lachen en weer goedmaken met Isaac belde ik mama 7 januari, Southampton, dat ik had besloten aan boort te blijven. En met een "tot morgen mama" heb ik het hoofdstuk naar huis gaan afgesloten, dacht ik!
8 januari, ik sprong me bed uit, moe als ik was maar zooooo blij om iedereen te zien die dag. Alles was goed, alles kon me gestolen worden.
9:15 receptie gelaten voor wat het was en bij de gym gekeken hoe we IJmuiden invoeren. 9:30 de sluis van IJmuiden, ja hoor daar stonden ze: papa, mama, Jessy, opa, oma, Jolanda, Marcha en Emmaaaa! Dus ik stormde naar buiten, naja... Me broek bleef tussen de deur hangen (zo een die alleen van binnen opengemaakt kan worden) dus ik trekken, ik denk dan maar een scheur, ik moet zwaaien! Dus daar kwam ik, deck 19! En alles wat ik hoorde: DAAR IS ZEEEE, TESSSAAAAAAAA!!!!! wehehehehe! Ik kon wel janken! Zo mooi om ze daar te zien staan, bibberend in de kou en ik maar zwaaien in me T-shirt! Hahaha:) nou dat duurde ongeveer 20 minuten en toen was het weer werk tijd.
Om 2 uur was ik vrij, ik naar me cabin geracet en me omgekleed en toen naar de gangway om mijn visitors opgehaald! Weeeeeeeh! Daar kwamen ze hoor! 1 voor 1 door de douane! Wat een geweldig gevoel om ze allemaal weer vast te houden! Al was ik net iets langer als een maand weg, het voelde als een eeuwigheid! Heerlijk zo knuffelen.
Toen kwam de tour door de boot. Dat heeft ons van half 3 tot half 7 gekost! Natuurlijk ook veel gedrink en gepraat! Bij moeders gingen alle alarmbellen rinkelen. En dat zei ze me ook. Na een uur, lieverdje, hoe gaat het met je? Nou, prima nu ik jullie hier heb:)
Maar, hoe groot me smile op me gezicht ook was, alle 8 hebben ze gezien dat het niet goed met me ging. I'm okay, is a womans biggest lie!
's Avonds kwam de rest van de fam en Mitchell en hebben we met ze alle gegeten en gepraat! Heel gezellig, maar constant de vraag, Tess gaat het wel goed, weet je zeker dat je door gaat, wil je echt niet mee naar huis. Maar rond het einde van de avond stond me besluit vast. Ik blijf, gewoon gaan, blik op oneindig en vooruit denken.
Maar daar kwam het afscheid, blijft een verschikking.
Nog een wijntje gedronken met mama, papa, Jessy en Isaac voordat ik ook van hun afscheid moest nemen. Mama zei nog, lieverd ik kan je zelfs morgen nog ophalen. Nee mama, alles komt goed en over 2,5 maand zie ik jullie weer!
Tranen met tuiten, maar daar was Isaac, mijn maatje:) mijn lief! Samen nog wijn gedronken, ham gegeten en samen gingen we het doen! Om 4 u gingen we slapen, niet wetend wat de volgende dag ons zou brengen...
Ondanks 2 uur slaap stond ik weer vrolijk op, gister had me zoveel goede energie gegeven! Ik ga ervoor dacht ik bij mezelf!
Alles ging goed, druk, maar goed! Om 12:30 voeren we weg uit Amsterdam, goed, geen weg meer terug nu, slikken en door!
Om 14:00 kwam Rebecca naar receptie, Tess er is een telefoontje van Kelly voor je in het kantoor. Oke, ik dacht daar ga ik, overgeplaatst als manager ofzo... Maar weer, niets was minder waar!
Eerst vroeg ze me hoe het ging en of ik receptie leuk vond. Maar daarna begon ze over Rebecca en haar assistent, en ergens voelde ik de bui al hangen... Ik werd vervangen, mijn positie, de reden waarom ik daar zat, weg! En wat kon ik gaan doen? De special column! Even uitleggen, betekend dat je duurste behandeling 49 pond kost, en dat je daar 7.25% van krijgt... En de 2e optie, dat ik naar huis kon! Ik zei, ik wil geen van beide. Maar ik moest kiezen en wel daar. Dus naja, volledig overdonderd koos ik voor de special column. Toen ben ik zonder wat te zeggen naar me kamer gegaan. Rebecca belde dat ik die dag niet meer hoefde te komen, ik zei dat ik met haar wilde praten, ze kwam en sprak alleen maar over zichzelf. En hoe ik opofferingen moest maken om te groeien. Maar nog steeds geen dankjewel voor al je harde werk, maar ook niet eens een gedag en ze liep weg. Toen, dat moment was ik er klaar mee... Ik wil NOOIT, echt nooit zo worden zoals zij, ik wil niet veranderen. Ik heb mama gebeld, alles uit gelegd: lieverd, weet je wat jij moet doen. Dat zei ze zo: kom toch lekker naar huis. Ik gaf mezelf tot 22:30 om te denken en sprak af mama terug te bellen. Maar zodra ik ophing was de keus gemaakt. Ik schreef een briefje om onder Isaacs deur te doen: kom naar me cabin zodra je dit leest. Ik ben naar Rebecca gegaan en heb me ontslag in gediend. Ik moest Kelly bellen maar die begon over Isaac, of ik hem zomaar wilde achterlaten....?! Nou ik geloof niet dat ik ooit zo boos ben geweest.
Naar beneden, paspoort opgehaald. Koffer gepakt, met Isaac en het team gepraat, die een voor een naar beneden kwamen druppelen om te vragen wat er in godsnaam aan de hand was...
10:30 mama gebeld, mam... Ik kom naar huis, ik zie wel wat ik met me koffer en tickets doe, maar ik kom eraan! Lieverd, maak je niet druk, papa is al onderweg om je te halen... Stilte, en je raad het al, Janken! Weheee, komt papa me halen!? Uit Southampton?! Ja, hij is al onderweg....
Die nacht ook weer niet geslapen, de hele spa in me cabin, wodka, wijn, redbull, sigaretten en chocolade alles was er om het verdriet weg te laten gaan. Oh wat zal ik mijn meiden en heren missen, want zo voelt het, mijn team! En ik weet dat zij dat ook zo voelen.
Maar genoeg is genoeg. Ik kon het niet meer. Sorry Team!
Na een half uur slaap ging de wekker. Laatste spullen gepakt en papa gebeld. Die al va 7u op me zat te wachten! Afscheid genomen en het schip verlaten.
Heerlijk om weer met papa in de auto te zitten. Zo vertrouwd, en zo'n last dat er van me afviel....
De weg naar huis was te gek. Samen met papa, super papa! Samen hebben we het cruise avontuur afgesloten met een lag en een traan. Maar wat niet gaat, dat gaat niet...
This is the end...
Hold your breath and count to ten
Feel the earth move again here my heart burst again.
For this is the end,
I've drowned and dreamed this moment.
So overdue, I owe them
Swept away, I'm stolen
Nu is het tijd voor een nieuw avontuur. Een nieuw leven, volwassen worden!
Ik ben blij voor de tijd die ik gehad heb, en heb geen seconde spijt van elke stap die ik maak of heb gemaakt. IK LEEF MIJN LEVEN EN GENIET!
Bedankt allemaal, voor alles!
Dikke kussen, knuffels en niets dan liefs vanuit Huizen!
Jullie Tessa
-
17 Januari 2013 - 13:41
Marcha:
Wat een prachtig verhaal Tessa....snif...
Weet je wat jij moet doen, een boek hiervan maken en uitgeven..
Het laatste hoofdstuk heeft toch een zeer onverwachte wending..zoiets verzin je nl niet.
Maar goed lievie ik ben erg blij dat je er weer bent en ik hoop dat je snel een hele leuke baan hier zal vinden..en natuurlijk je nieuwe toettoet!!!
Heel dikke kus Mars -
17 Januari 2013 - 13:54
Jolanda:
Hey lieverd!
Wat goed/mooi van je dat je het laatste verhaal over jouw ship life toch nog schrijft, als ik het lees springen de tranen in mijn ogen. Jij hebt de juiste keuze gemaakt. En wat is het toch moeilijk om toneel te spelen he er zijn maar weinig mensen die dat kunnen hoor ik kan het namelijk ook niet. Zo bijzonder dat jouw mama ziet en merkt dat je niet gelukkig bent. Oma merkt dat ook altijd bij mij mooi is dat dat je je eigen kind zo goed kent!
Afgelopen vrijdag was je weer lekker bij mij en Sem ff lekker kletsen en een wijntje drinken. Zo fijn dat je er weer bij bent!!!
Lieverd ik hoop voor je dat je een hele leuke baan vind lekker bij je familie iets moois opbouwen. Het eerste heb je al gekocht een mooie Opel Corsa stoer hoor je eigen auto. Ik weet dat nog zo goed toen ik mijn eigen auto kocht zo spannend maar ohhhhhh zo leuk niet meer van iemand afhankelijk zijn heerlijk is dat. Ik wens je veilige kilometers toe!
Nou lieve schat ik zie je morgen sowieso bij de borrel hihi!
Een hele dikke kus van mij en een knuffel van jouw neefje Semmie xxx -
17 Januari 2013 - 14:00
Lioba:
Lieve Tes, wat een verhaal zeg ... Ik moet er nog even van bij komen hoor ... Ik heb je al wel zien lopen door de sneeuw maar was een beetje ziekjes dus dacht het verhaal komt wel. Toch jammer dat het zo moet eindigen, had je niet verdient (verdient niemand trouwens). Groeien in een functie hoort erbij maar jezelf er voor gaan veranderen is wel even iets anders. Of je moet niet zo tevreden zijn over je eigen persoonlijkheid maar dat is volgens mij niet het geval en uit de antwoorden op de blogs te lezen zijn de mensen die jou het beste kennen ook dik tevreden. Dus helaas weer in het koude kikkerlanden, toch best mooi deze witte wereld, je uitleven in de sneeuw met Thijmen en Emma. Geniet maar lekker even van je vrije tijd en daarna weer fris en fruitig je carrière uitstippelen. Succes met alles en ik zal je blogs zeker gaan missen. Toch maar weer eens een bakkie doen om op de hoogte te blijven dan, liefs Lioba -
17 Januari 2013 - 15:02
Ina:
Lieve Tessa, ik zit hier te janken bij je verhaal. Wat een geweldige meid ben je toch. Weloverwogen beslissingen nemen en ook terug durven komen op eerdere besluiten. Dat doen niet zoveel mensen je na op jouw leeftijd. Topper! Je papa die al onderweg is om zijn mooie dochter op te halen. Dat is geweldig. Je bent een gezegend mens lieve Tessa. Heel goed gedaan. Een pracht avontuur, veel geleerd en gezien. En weet je: er staat weer een nieuw avontuur op je te wachten. Ergens op je pad ligt het al. Je hoeft het alleen maar te begaan en de eerste stap te maken. En die zet je als je er klaar voor bent. Jij bent een krachtige mooie jongedame, ik heb er geen seconde twijfel over dat jou mooie dingen te wachten staat.
Lieve Tessa, geniet van de wonderschone wereld hier in Nederland. Je bent precies op tijd gekomen. De wereld is in zijn pracht op dit moment op z'n best. Geniet ervan. Alsook van de warmte en liefde van jouw meest waanzinnige liefdevolle ouders. Nu je in de buurt bent is het misschien wel weer een keertje tijd om elkaar te zien. Heeft geen haast. Voor nu: lieve groet en dikke zoen, Ina -
17 Januari 2013 - 15:29
Mama:
Liefste dochter, ik ken je beter dan je jezelf kent. Ik zie wanneer je verdriet hebt en wanneer je gelukkig bent. En dat was je niet. Je was niet mijn Tessa, die ik vorige week dinsdag op de boot zag. Een schim van jezelf, van jouw prachtige, mooie, lieve, uitdagende, enthousiaste zelf. En dat wil een moeder niet. Nooit! Ik ben zo blij dat je weer thuis bent. Bij mij, bij ons allemaal. Het moment dat je donderdag de deur instapte dacht ik: JA, daar is ze weer, mijn prachtige, mooie, lieve, uitdagende, enthousiaste Tessa. Jij komt er wel lieve schat, welke wegen je ook gaat bewandelen. Daar heb ik alle vertrouwen in.
Ik omhels je met duizend armen. En nu in het echt.... tot straks. Dikke kus. Hou van je en ben trots op jou en de beslissingen die je genomen hebt en nog gaat nemen. Alles komt goed! XX -
17 Januari 2013 - 17:28
Sylvana:
Lieve Tessa,
Wat een prachtig en toch triest verhaal! Gek hè, zoals jij het allemaal verwoord en schrijft is het toch prachtig!! Ik heb je van de week al even live geknuffeld en gesproken!!
Een heerlijke, prachtige verstandige vrouw!! Jij hoeft niet echt volwassen meer te worden, dat ben je al genoeg!!! Veranderen? Pffff Echt niet
Zoveel meegemaakt en zoveel beslissingen moeten nemen en leren, leren , leren.
Dat doen heel veel mensen in hun hele leven niet , rn dan hebben we het nog niet eens over al je leuke, gekke, spannende en romantische belevenissen gehad.
En alle mooie plekjes van de wereld die je gezien hebt!!
Lieverd ik vind je een kanjer!! En zo heerlijk positief en zelfstandig, eh wie is je moeder ook alweer?!?! :-) hahaha
Zo zie je maar weer waar het om draait in de wereld !! Alle lieve mensen om je heen, een heel erg kostbaar iets!! Altijd in gedachten bij je, en wat voor beslissing je ook neemt in je leven, ze zijn er voor je!!!
Life your live, en dat doe je!!
Home Sweet Home!!
Lief dat je iedereen bedankt die regelmatig een stukje op je blog schreven. Jij ook heel erg bedankt. Ik moet nu ook missen hoe het verder in en met de familie gaat!! Hahaha
En de Goede tijden slechte tijden verhalen van Emma.
Een eigen vrienden en familie blog opzetten? -
17 Januari 2013 - 17:30
Sylvana:
Lieve Tessa,
Heel veel liefs en dikke xxxxx
Tot morgen!
Sylvana
( is in het vorige stukje niet meegekomen) -
18 Januari 2013 - 16:09
Opa En Oma:
Hoi lieverd.
Wat heb je weer een goed verhaal op je blog gezet en heel belangrijk voor je om het van je af te schrijven wat je hebt meegemaakt op je laatste cruise avontuur.Alleen jammer dat het zo moest gaan,want dat verdien je niet daar ben je veel te lief en te goed voor,maar we hebben ondanks alles toch een mooie dag gehad die dinsdag op de boot alhoewel we wel zagen aan je dat je niet zo goed in je vel zat, je was anders dan vorig jaar toen wij het weekend mee vaarden.Ga nu hier maar een leuke baan zoeken lieverd, maar dat gaat je vast wel lukken met de ervaringen van de afgelopen tijd,wij zijn in ieder geval heel blij dat je weer terug bent en er volgende week bij bent als ik mijn verjaardag vier.
ps,deze week was je alweer de vrolijke Tessa die we gewend zijn toen je met Thijmen en Emma in de sneeuw voor de deur stond om warme chocolade melk te drinken bij ons,dat was weer als vanouds en erg gezellig.
Veel succes met alles in de toekomst wat deze keer weer op je pad komt.
veel liefs.
hvj Oma xx -
18 Januari 2013 - 17:06
Caroline:
He lieve schat, een mooi afsluitverhaal van jou. En heel goed dat je dit doet. Fijn dat je met je papa zo'n mooie terugreis hebt gehad. Samen huilen, samen lachen en vooral weer doorgaan. En zo blijven als je bent lieve Tess, want daar ben je een veel te mooi en warm persoon voor om je door zo'n Gruwella te laten veranderen. En blijf vooral je leven leven zoals je nu doet en heel belangrijk: blijf genieten van alles wat je doet en allemaal nog gaat doen. Ik was ook heel blij om je zondag weer live te kunnen knuffelen, en zag ook alweer de vertrouwde, enthousiaste en spontane Tessa in je terug. Leuk hoor dat je met Tanja al naar de film Les Miserables bent geweest, ze vond hem prachtig. Ik ga ook binnenkort naar deze mooie film samen met m'n vriendin. Nou lieffie veel succes met het vinden naar een leuke baan en met jouw goede inzet gaat dit zeker lukken.
Dikke knuffels xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx hvj Caroline -
19 Januari 2013 - 12:01
Ome Carel En Tante Greet:
Lieve Tessa,
Wat een onverwachte vervelende wending allemaal voor je, maar wat een karakter heb je getoond met je goede beslissing te kappen Topper. Je moet maar zo denken dat je tijdens de in je afgelopen cruise-jaren ontzettend veel ervaring en lering hebt opgedaan voor je toekomst en daarbij nog heel veel van de wereld hebt gezien. Dus op weg naar een nieuwe uitdaging. Je komt er wel lieverd. Wij hebben in ieder geval zeer genoten van je spontane en geweldige reisverhalen (en hebben dat zelfs een halve dag mogen meemaken).
Liefs van ome Carel en tante Greet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
